Ronde van Vorden

Ronde van Vorden

Een criterium in het Gelderse Vorden gelegen op een industrieterrein. Met 2 lange stukken afgewisseld met een stel snelle bochten een ronde voor de snelle mensen.

Data

Ronde van VordenDeelnemers: Arthur / Alex Locatie: Vorden Afstand: 50 km Rondes: 33

Materiaal: Giant TCR Limited

Voor de start

Vol goede moed afgereisd naar Vorden om daar het criterium te rijden op een snel parcours. Van menig collega kreeg ik te horen dat het een snel rondje is met goed lopende bochten. Ideaal voor mij om mijn power te kunnen benutten. Na een teleurstellend weekend in Elden voor de Mantel Equipe, tijd voor revanche. De moraal was er om een goede uitslag te rijden, top-10 werd openlijk uitgesproken. Alex dacht er hetzelfde over. Ondanks dat hij een rustweek had ingelast sprak zijn hart anders, koersen!

Wisselende weersvoorspellingen

In de week ervoor waren de weersvoorspellingen niet al te goed. Dan stond de zondag op droog, dan weer nat, dan weer onweer. Op de zaterdag besloten om toch te starten ondanks de wisselende voorspellingen.

Met een heerlijk zonnetje en aangename temperatuur van huis vertrokken richting Vorden. Onderweg veranderde de lucht regelmatig. Van mooie blauwe heldere lucht naar diep donkergrijze regenwolken. Zolang Vorden gespaard bleef vond ik alles goed.

Nat, natter, natst

Bij aankomst was het inderdaad droog. Ik ben snel mijn nummer op gaan halen toen ik Alex in het Equipe-blauw tegen kwam. De moraal bij beide was hoog om lekker te koersen, maar toch waren we bang voor het weer. Er kwam een diep donker pak wolken onze kant op gewaaid.
Tijdens het omkleden was het dan ook raak. Boven ons hoofd barstte het vervolgens los met luid gedonder. Hier bleef het dan in eerste instantie dan ook bij. Poeh, geluk!

Nadat ik me volledig had omgekleed en klaar was om in te rijden, moesten we er toch allemaal aan geloven. Regen, en niet zo’n beetje ook. Het halve peloton stond plotsklaps te schuilen onder de overkapping van een nabij geleden pompstation. Door de hoge ‘ons-kent-ons’ factor in het Sportklasse peloton werd er een hoog gegrapt en gegrold, maar stiekem zag je op de meeste gezichten de glimlach verdwijnen bij het aftellen richting de starttijd.

Verzocht om te starten

Met nog geen 10 minuten tot de start werden we toch verzocht om ons op te stellen. Terwijl het met pijpenstelen uit de lucht kwam, is een deel nog snel 1 ronde gaan verkennen terwijl de rest direct naar de start reed. Doordat ik constant (droog) stil had gestaan, voelde de regen dan ook ijskoud aan tijdens het ene rondje. Als ik bij de start niet snel warm ging worden, dan kon het wel eens een snelle #DNF worden.

In nat weer rijden is niet mijn favoriete bezigheid, verre van zelfs. Als ik eenmaal nat ben, maakt het me niet uit, maar toch. Tijdens mijn eerste koers in Werkendam kregen we ook een plensbui vlak voor de start. De ervaring die ik toen heb opgedaan, kwam nu goed van pas. Met 6.5-7 bar in de bandjes moet het goed komen.

Mentaal afzien

Het startschot klonk. Met een 56 man tellend peloton vertrokken we voor 33 ronden. Ik kon midden in het peloton starten. Maar na de eerste bocht verloor ik gelijk drie plekken. De tweede bocht was niet anders en zo ging het wel even door gedurende de eerste twee rondes, totdat er (blijkbaar) nog maar een klein plukje achter mij reed. Ik had het totaal niet: 1. in de regen, 2. op het (natte) parcours, 3. met mijn banden(spanning). Waar ik normaal nog wel wat risico durf te nemen en goed een bocht kan nemen, maakte vandaag de combinatie van alles dat ik met een bruine streep in mijn broek rond reed.

Smerige putten

In de eerste + laatste bocht van de ronde lagen er smerige putten die, nu het zeiknat was, je fiets trakteerden op een uitstapje. Menig renner zag je glibberen en glijden over deze onheilspellende objecten. Het is een wonder dat het de ‘hele’ race goed is gegaan en niemand viel. Totdat uiteindelijk 1 ronde voor het einde een renner zijn Waterloo vond op een put, maar daar later meer over...

Regen of geen regen?

Na een rondje of 5 kwam ik er een beetje doorheen. Ik keek voor het eerst achter me of Alex er nog aan hing, maar zag hem niet meer. Na zijn recente valpartij (en de rustweek) had hij eieren voor zijn geld gekozen en was afgestapt. Ik kon hem geen ongelijk geven. Velen volgden hem snel tijdens de koers. Aan mij om de eer van de Mantel Equipe hoog te houden.

Ik kon elke bocht inmiddels dromen en wist waar de limiet lag. Toch was het frustrerend om anderen trappend door de bocht te zien gaan, waarbij ik elke bocht een meter of 2-3 verloor. Dit kostte me na elke bocht wat extra energie, maar kon dit redelijk makkelijk compenseren met mijn overschot. Ik begon langzaam de rondes af te tellen. Voor mij zag ik inmiddels dezelfde renner al 10 rondes lang. Opschuiven had vrij weinig nut.

Na een tijd ontstond (eindelijk) een kopgroep, het kakte een beetje in. Ik had inmiddels geen idee of het nog aan het regenen was of dat het van de spray van de achterband van mijn voorligger afkomstig was. Het maakte ook niet meer uit. Uitrijden was inmiddels het doel geworden en dat zonder valpartij.

Afsprinten

De kopgroep reed ronde voor ronde langzaam bij ons weg. Het was voor het peloton inmiddels aftellen naar de streep want niemand kon echt wegrijden en maakte zich op voor de sprint. Met nog 5 rondes te gaan ben ik langzaam gaan opschuiven naar voren. Rondje voor rondje kon ik 5-10 plekken opschuiven. Zoals gewoonlijk was ik niet de enige die dit in gedachte had dus de nervositeit schoot omhoog in het peloton om maar goed aan de sprint te kunnen beginnen. Met nog 2 rondes te gaan was het dan uiteindelijk raak in de laatste bocht. Iemand schoof onderuit, waarschijnlijk met een ander genomen lijn in de bocht de natte put over het hoofd gezien. Een ongelukkige renner gleed erachteraan en klapte hard voorover in de berm en tegen een boom. Een schreeuw volgde, waardoor de schrik er goed in zat bij de meesten...

Ik kon het goed ontwijken en moest een sprint trekken om weer bij de eerste aan te sluiten. Omdat we met hoge snelheid op de eerste bocht afstoven mistten sommige het rempunt en schoten rechtdoor. Het was hectisch en het ging op een lint, snel naar de streep. De laatste bocht werden er - met name door het voorval - geen heftige risico’s meer genomen. Ik kwam rond plek 30 uit de laatste bocht en trok een eindsprint naar de streep waar ik nog velen voorbij wist te rijden. Dit bleek achteraf goed te zijn geweest voor mijn eerste top-20 klassering.

Terugblik

Al met al blij dat ik ongeschonden de koers ben uitgekomen. Met een goede eindsprint en dito klassering tevreden om met nog meer moraal in Driel en Epe aan de start te verschijnen. Hopelijk worden de aankomende 2 weken dan ook droog, want tussen de Amateurs zal het een stuk harder gaan.

Uitslag

Arthur: 19e
Alex: dnf

Strava