Het blijft moeilijk kiezen tussen de Mavic racefietswielen [Cosmic en Ksyrium Review]

Goede racefiets wielen kunnen de gemiddelde racefiets een flinke boost geven. Niet dat je dan meteen de sterren van de hemel fietst. Maar vooral op het gebied van comfort en wegligging zijn goede racefietswielen eigenlijk belangrijker dan de racefiets zelf. En dan hebben we het nog niet eens over de looks. In de zoektocht naar een set high-end racefietswielen als vervanging van mijn oude carbon wielset mocht ik Mavic Ksyrium Pro Carbon en de Mavic Cosmic Pro Carbon racefietswielen testen. Tijd voor een vergelijking tussen deze twee top wielsets.

Ik fiets al een paar jaar met Mavic Crossmax Elite mountainbike wielen en ben daar heel erg blij mee. Oerdegelijk, lekker stijf én tubeless (natuurlijk). Om de beste Mavic racefiets wielen te mogen testen, is dan natuurlijk helemaal top. Omdat het vrij lastig is twee wielsets tegelijk te testen heb ik eerst een maand met de Ksyriums gereden en daarna een maand met de Cosmics.

Mooi, maar saai?

Als eerste waren dus de Mavic Ksyrium Pro Carbon UST Disc aan de beurt. En vanuit de doos zien de wielen er echt prachtig uit. Het ontwerp is door Mavic veel subtieler gehouden dan wat ik gewend ben.

De voor Mavic kenmerkende gele kleur zie alleen terug met een kleine gele streep op de velg en een matchend geel streepje op de fietsband. En de volledig gele spaak is vervangen door een spaak met alleen een gele binnenkant.

Kortom; het is allemaal heel subtiel. Ik zou zelfs bijna zeggen saai. Want als ik een eerste slinger aan het achterwiel geef dan is die ook behoorlijk stil. Hij ratelt wel, maar erg subtiel. En ondanks dat ik wel van subtiel houd, vind ik een luide ratel op racefietswielen wel erg lekker.

Nooit meer aanmodderen?

Op de mountainbike fiets ik natuurlijk tubeless en wil dat op de racefiets ook doen. Mavic heeft met UST een eigen standaard voor tubeless wielen en tubeless banden. Wielen en banden met het UST-stempeltje van Mavic sluiten perfect op elkaar aan. Ideaal, want dat betekent dat zowel de banden perfect op de velgen aansluiten.

Omdat zowel de band als de velg met dezelfde verhoudingen zijn gemaakt, ben je gegarandeerd van een goede luchtdichte afsluiting.

Ook de montage is erg makkelijk. Sterker nog, de banden zijn met de hand zelfs redelijk makkelijk van of op de velg te krijgen. Wie wel eens racefietswielen tubeless heeft gemaakt weet dat sommige wiel-band-combinaties erg lastig tubeless te maken kunnen zijn.

Alleen maar even pompen

Maar bij Mavic UST is dat dus niet het geval. De band laat zich niet alleen makkelijk op de velg leggen, hij 'plopt' al in de velg met minder dan 5 bar. En dat is indrukwekkend weinig. Alle Mavic UST racefietswielen worden geleverd met voorgemonteerde banden en een flesje tubeless latex. Je hoeft het er alleen nog maar in te gieten.

De latex wordt bij de wielen meegeleverd. Net als een handige spuit om het netjes door je ventiel te krijgen. Geen garantie dat je niet zult knoeien, maar het is wel handig om het relatief netjes te houden.

All-round velghoogte

De Mavic Ksyrium Pro Carbon zijn relatief laag met een velghoogte van 32 mm. Dat is voor in Nederland een prima hoogte. Hoog genoeg om wat aerodynamisch voordeel te halen, maar ook niet zo hoog dat ze onnodig zwaar worden voor als je eens wat heuvels opzoekt in Limburg of bij Nijmegen.

Mijn huidige racefietswielen zijn 42 mm hoog. En dat bevalt me eigenlijk wel prima. Dat zijn dan weer meer aerodynamische wielen, maar dat maakt ze ook weer zwaarder (1830 gram). Dat is op de dijken prima. Maar als ik de heuvels rondom Nijmegen en Arnhem induik, dan moet ik dat dus wel omhoog fietsen.

Met de Mavic Ksyrium Pro Carbon boet ik weliswaar in aan aerodynamica, maar hoef ik minder gewicht omhoog te fietsen. Als ik de wielen, zonder remschijven of cassette, even op de weegschaal leg geeft die 1628 gram aan. Acht gram meer dan Mavic zelf claimt, maar dat mag geen naam hebben.

En aangezien ik toch niet mee doe voor de prijzen is een beetje winst bergop voor mij eigenlijk wat fijner dan dat beetje sneller op de dijken.

Van dijk tot berg en dal

Met die dik 1600 gram is het een redelijk lichte wielset. Een mooie tussenmaat voor wie op zowel de heuvels als de dijken lekker door wil fietsen. Voor mijn eerste rit zoek ik dus beide terreinen op. Eerst een kilometer of 20 over de dijk en daarna wat heuvels.

Op de dijk ben ik aangenaam verrast. Er staat een flinke wind, schuin van voren, maar door de lage velg heb ik amper last van de zijwind. En ondanks dat aerodynamica niet op één staat, rolt het lekker tegen de wind in. Ongeveer 9 kilometer tegen de wind in zwoegen gaat prima.

En dan de beloning van 9 kilometer tegen de wind in fietsen... Dat is 9 kilometer met wind mee knallen! Ik moet toegeven dat ik daar al naar uitkeek. Niets leuker dan met nieuwe wielen (of andere fietsonderdelen) te knallen op een eerste rit.

Pr-feestje

Zoals verwacht werd het een feestje. Ik ging er helemaal voor en de wielen wilden wel meewerken. Ik weet mijn 2 jaar oude PR met bijna een halve minuut te verbeteren over een Strava segment van ruim 18 kilometer. Niet slecht, al zeg ik het zelf.

De wielen zullen zeker geholpen hebben, maar ik moet toegeven dat de omstandigheden ook optimaal waren. Maar ja, dat waren ze toen ik het PR zette vast ook... Wat me wel opviel is dat de wielen iets minder stijf zijn dan ik eerst dacht.

Op hoge snelheid een scherpe bocht pakken gaat prima, maar als je na de bocht even uit het zadel komt om aan te zetten voelde ik wel wat dat het wiel niet superstijf is. Ook hoorde ik een paar keer heel licht mijn remschijf de remblokjes aantikken.

Tubeless gemak

Na een snelle rit besloot ik de Ksyriums ook op wat gravel te testen. Daar zijn ze niet voor gemaakt, maar met 21 mm interne velgbreedte en de tubeless banden van 28 mm moet dat lukken. Helemaal als je bedenkt dat ze bij Mavic een maximale bandenspanning van vijf bar aanraden.

Op het asfalt boden Mavic's eigen tubeless banden al enorm comfort. Maar op het gravel viel me pas op hoe lekker tubeless rijden op de racefiets kan zijn. Ok, ik heb een gravel fiets, maar zonder goede wielen is dat gewoon een racefiets als je het mij vraagt.

Ik liet voor de vorm nog even één bar uit mijn banden om met vier bar het gravel aan te pakken. Ik pakte op volle snelheid flink wat gravelpaden en klimmetjes. Plekken die ik normaal gesproken wel zou mijden op de racefiets. Maar de Ksyriums deden het perfect.

Bij een paar wat lompere stukken waar ik vol in ging raakte ik tot twee keer toe net een steen met de velg. (Sorry voor de krasjes op testset.) Maar omdat ik toch tubeless reed, maakte dat niet erg veel uit. Geen lekke band, en dat is het belangrijkste. Maar ook erg veel comfort. De Ksyriums mogen door naar de volgende ronde...

Tijd voor meer snelheid

Na de Ksyriums was het tijd voor de Mavic Cosmic Pro Carbon. Die zien er nagenoeg hetzelfde uit. Zelfde vormgeving, zelfde banden, zelfde lay van het carbon en natuurlijk tubeless. Alleen zijn ze met een velghoogte van 45 mm net wat hoger dan de Ksyriums.

Ook op de weegschaal is het onderscheid niet zo groot. De wielen, zonder banden, cassette en remschijven, wegen samen 1666 gram. Dat is vijftien gram meer dan Mavic zelf claimt, maar dat mag geen naam hebben.

Omdat dit meer aerodynamische racefietswielen zijn hebben we ze natuurlijk in een dikke Giant Propel gelegd voor de foto's. En dan zien ze er erg gelikt en strak uit. Maar ook in mijn eigen Scott Addict Gravel was het resultaat erg mooi. Visueel zullen de wielen eigenlijk in elke fiets wel mooi staan door het sobere design.

Lekker zoemen

Om de vergelijking met de Ksyriums goed te kunnen maken fiets ik de eerste rit precies dezelfde route als met die wielen. Het eerste stuk over de dijken heen zoemen ze meteen een stuk lekkerder, zowel tegen de wind is als met de wind mee. Een heerlijk geluidje als je daar, net als ik, van houdt.

Maar zijn ze sneller is dan de grote vraag? De omstandigheden waren ongeveer vergelijkbaar. En ook met mijn motivatie zat het wel goed. Een PR nog verder aanscherpen? Waarom niet.

Toch lukt dat nu net niet. Ik reed mijn derde tijd ooit. Dus wel goed snel, maar niet wat ik van tevoren hoopte. En bergop in dezelfde rit ging het ook niet veel sneller. Jammer...

Lek, maar toch weer niet

In de volgende ritten bleven de PR's helaas ook uit. Ondanks dat de snelheid er dus niet in leek te zitten, reden de Cosmics wel heerlijk. De ratel klonk net iets luider en dat vond ik wel prettig.

De leukste verrassing was toen ik bij een rit ineens een hoop gesis en gesputter hoorde. Even een blik naar beneden zei genoeg. Lek... Maar gelukkig dichtte de sealant het lek binnen een seconde of 10 a 15. Geen afstappen dus, maar gewoon door. En dat is toch wel het grote voordeel van lek rijden met tubeless racefietswielen en -banden.

Maar dan komen we ook bij het nadeel uit. De zooi. Want mijn fietsschoenen, zorgvuldig gesoigneerde benen en mijn net gewassen fiets zaten onder de latex. Gelukkig krijg die latex thuis met een natte doek er snel weer af.

Maar als ik dan weer bedenk dat je zonder tubeless te rijden al die moeite moet doen om een band te vervangen. En dat je dan vieze handen hebt en met een beetje pech net in een regenbui aan de slag moet. Dan is een natte doek over je fiets halen bij thuiskomst toch een stuk fijner.

Toch nog een PR

De laatste rit met de Mavic Cosmic Pro Carbon besloot ik nog een keer even vol te gaan in de jacht op een PR. Een korter stuk deze keer, kaarsrecht, over een Duits dijkje, met wind mee.

En gelukkig, na thuis mijn Strava erbij te hebben gepakt, blijk ik hier mijn toch al scherpe PR net iets te hebben verbeterd. Van 39,8 gemiddeld naar 42,1 gemiddeld over bijna 4 kilometer. Kijk, dat wil je zien met aerodynamische wielen! Missie geslaagd.

Degelijk en misschien een beetje saai

De aller-allerlaatste rit is terug naar Mantel. Tijdens dit rustige woon-werkritje maak ik de balans op van beide Mavic wielsets. Want wat vind ik er nu echt van? Beide racefietswielen bevielen me uitstekend. Het erg drukke geel dat Mavic in het verleden gebruikte bij de wielen is weg. Dat leek me een verbetering, met de nadruk op leek. Want ik vind ze eerlijk gezegd nu een beetje saai.

Ik houd normaal gesproken wel van een rustig en strak design. Maar racefietswielen in deze prijsklasse hadden van mij net iets meer aan mogen spreken. Samen met de vrij stille ratel zou ik de beide wielen zelfs een beetje saai noemen. De stille ratel is trouwens wel iets persoonlijks. Het gros van de collega's bij Mantel vond ze juist wel weer top klinken.

En denk ook niet dat ik de wielen niet goed vind. Sterker nog, ik heb ze met pijn in mijn hart weer af moeten staan. Want je merkt toch echt goed dat dit twee van de beste wielsets zijn die Mavic heeft

Perfect tubeless

Beide wielsets rijden namelijk heerlijk. De Cosmics met net iets meer swoosh omdat ze net iets hoger zijn. En de Ksyriums rijden weer net wat lekkerder bij het klimmen of bij een wat bochtiger parcours. Zelfs gravel pakten de Ksyriums erg goed.

Een heel erg sterk punt is het hele Mavic UST-systeem. Omdat de wielen en de banden perfect op elkaar zijn afgestemd is het super makkelijk om ze tubeless te maken. Zelfs met een gewone pomp lukt dat zonder overdreven lomp te pompen. En dat is toch wel erg uniek.

Ook hielden beide wielen perfect hun druk. Ik heb ze ongeveer één keer per week opgepompt in de tijd dat ik ze had. En die ene keer dat ik lek reed in 1500 kilometer fietsen was het lek in 10 seconden permanent dicht. Ik heb er toen zelfs geen lucht bij hoeven doen.

Kiezen

Als je me zou dwingen te kiezen tussen de twee wielsets dan zou ik voor de Cosmics gaan. Ik ben een liefhebber van hoge velgen. Die anderhalve centimeter maakt voor mij in ieder geval het visuele verschil.

Qua prestaties vond ik ze eigenlijk niet veel verschillen. Ik heb niet het gevoel gehad dat ik op de een veel sneller was dan op de ander, of dat de klimmetjes makkelijker waren. Daarvoor is het verschil tussen de wielen voor een amateur misschien te klein. De Cosmics voelden net wat stijver aan, maar het verschil was niet schrikbarend groot.

Ik zou beide wielsets dus aanraden. Maar welke voor jouw het beste is, dat is wat mij betreft een kwestie van smaak.